سال نو را به همه اقوام و آشنايان و طايفه بادكي تبريك مي گويم انشااله سالي پر بركت و خوبي براي همه عزيزان باشه ما همچنان منتظر نظرات و پيشنهادات و اطلاعاتي راجع به طايفه بادكي هستيم ما را در اين سال كمك و ياري نماييد كه انشااله بتوانيم اين طايفه را به نسل جديد  بيشتر آشنا كنيم . انشا اله شجره نامه طايفه بادكي در اين سال تكميل و در اين وبلاگ به نمايش گذاشته ميشه .

تقدیم به عاشقــان سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع)

از همه عزیزان و بزرگواران طایفه بادکی  خواهشمند است با اینجانب همکاری کنند و سری به این وبلاگ  بزنند و با نظرات و پیشنهادات سازنده ما را در این زمینه کمک و یاری کنید  بارها گفتم و الان هم می گویم این وبلاگ متعلق به شخص بنده نیست متعلق به نسل و طایفه بادکی است ما می بینیم  در کتب تاریخ از این طایفه اسمی برده نشده است در صورتی که بزرگترین طایفه در استان فارس ودر منطقه رامجرد و شهرستان مرودشت بوده و این ما هستیم که باید این نسل بادکی و این غیرت  و رشادت و شجاعت این مردان بادکی را در ایران و استان فارس به همه معرفی کنیم . بیاییم با هم دست به دست هم بدهیم و این نسل را دوباره زنده کنیم و همبستگی واتحاد آنها را در نسل امروز ایجاد کنیم . اینجانب فقط به خاطر عشق به این طایفه و مظلوم واقع شدن آن در تاریخ به فکر ساخت چنین وبلاگی  افتادم و  بار ها از طرف عده ای از اقوام و آشنایان این طایفه مورد انتقاد قرار گرفتم ولی همه چیز را به دل خریدم فقط به خاطر این طایفه و انشاء اله در آینده نزدیک شجره نامه تمام طایفه بادکی در این وبلاگ به ثبت خواهد رسید . و از عزیزانی هم که صادقانه و بدون هیچ غرض و کینه ما را در این وبلاگ کمک کردند و تشویق نمودند تشکر و قدردانی می کنم . واز کسانی که خاطره ای و عکسی از بزرگان طایفه دارند بفرستند ما آنرا به اسم خودشان در وبلاگ ثبت خواهیم کرد. حتما به وبلاگ خوتان سربزنید و نظر بدهید منتظر قدوم مبارک شما هستیم . به امید دیدار نظرات شما

تن = تند

تهریف =تعریف

جاکن کردن = تغییر مکان دادن

جغله = پسر بچه

جل و جا = خانه و وسایل خانه

جم و جور = جمع و جور

چال = گودال

چره= چوب

چل = کتف

چو =چوب

چول شده = ویران شده

خذمت کردن = خدمت کردن

خرد و خوراک = غذا - خورد و خوراک

راست و دروه= راست و دروغ

رختخو = رختخواب

امنیه=ژاندارم

اوتنی =آب تنی

اوزار= ابزار

اوضا = اوضاع

اوقات تهلی = اوقات تلخی - عصبانیت

بغ کردن = اخم کردن

بل زمین = بگذار زمین

پف کردن = ورم کردن

تارف کردن = تعارف کردن

تتمه= باقیمانده

خاگ = تخم مرغ

شپلاق =سیلی زدن

شراک= شرور

شل و کل کردن = زخمی و مصدوم کردن

شیت و شات کردن = سرو صدا کردن

عزب = مجرد

قایمکی = مخفیانه

کپ کردن = چیزی را ریختن

کتل = کنده درخت

کتی = دولا - خم

کتی کتی = دولا دولا

کفه= سرفه

کلو = دیوانه

پرغ کردن =پرتاب کردن

شمه = توطئه

زمخت =موذی

راس = راست

زغنبوت = معادل زهر مار

خوسید =خوابید

دیشو=دیشب

چار زونی = چهار زانو 

تش = آتش

خفتی = گوشه

ارسی و پوزار= کفش

بر افتو = رو به آفتاب

ساوا = جدا 

ساهت = ساعت

برچ برچی = درخشان

بلاز کردن = شعله ور شدن آتش

در فارسنامه ابن بلخی در مورد رامجرد آمده است :                              " رامجرد: ناحیتی است بر کنار رود کر و بندی بر این رود کرده بودند از قدیم باز کی آب این ناحیت می داد و به روزگار فتور خراب شده بود و ناحیت رامجرد مختل گشته اکنون اتابک چاولی آن بند را عمارت کرد و ناحیت آبادان شد و آن را فخرستان نام نهادند و هواء این ناحیت سردسیر معتدل است و غله بوم است و ربعی عظیم دارد و میوه نباشد"(فارسنامه ابن بلخي. تصحيح رستگار فسايي. ۳۰۲).

همچنین در فارسنامه ناصری آمده: " در اصل رامگرد ... از سردسیرات فارس در جانب شمال شیراز است. درازای آن از حسن آباد تا قریه بیزان ۸ فرسخ و پهنای آن از اسفدران تا نگارستان ۴ فرسخ. محدود است از جانب مشرق به بلوك مرودشت و از شمال به بلوك مايين و ابرج و از مغرب به بلوك كامفيروز بيضا و از سمت جنوب به حومه شيراز ... آبش از رودخانه كامفيروز است. در زمان قديم در جانب سرگاه اين بلوك بندي بسته بودند بعد از خرابي آن امير جلال الدين اتابك چائلي از امراي دولت سلطان آلب ارسلان سلجوقي در حدود ۵۰۰ واند اين بند را تعميري لايق نمود ..."(فارسنامه ناصري. تصحيح رستگار فسايي. ۱۳۴۳).

از تک تک افراد طایفه بادکی بزرگان و عزیزان تقاضا دارم  به این وبلاگ سری بزنن با نظرات سازنده نه مغرضانه ما را در شناساندن طایفه بادکی به نسل جوان و دیگر طوایف کمک و یاری نمایند . من میگم این وبلاگ متعلق به همه نسل بادکی است و این وبلاگ متعلق به شخص بنده نیست واینجانب برحسب وظیفه این وبلاگ را تهیه کردم و هدف و قصدم همدلی و مهربانی و اتحاد بین این طایفه است نه چیز دیگر و عده ای هم مغرضانه نسبت به این وبلاگ انتقاد می کنند به جای اینکه انتقاد سازنده داشته باشند و خواهشمندم از نظرات و انتقاداتی بی مورد خودداری کنید و نظرات و انتقاداتی که سازنده و کارساز باشد استقبال خواهد شد . منتظر قدوم مبارک شما در این وبلاگ هستیم اگر مطلبی ،  عکسی و خاطراتی از بزرگان طایفه دارید حتما" برای ما بفرستید در وبلاگ به اسم  شما ثبت خواهد شد . با تشکر                  

در بعضی کلمات کلمه کاملا" اصل خود را از دست می دهد .

کلاغ = => قلاغ       کفگیر= = > عصم      رعد و برق = = > غر تراغ       پشه = = >پخشه     

تگرگ= = >تغر         گرد و خاک = = >  دیلاخ         تخم مرغ = = > خاگ     ریسمان = = > شریق

بام خانه = = > بون       چوب = => چیله       کاسه ==> شرطی     و...............

در بعضی کلمات جای   ( ی) از   ( او )  استفاده می شود .

بید = بود        خربیزه = خر بزه

در بعضی کلمات حروف حذف می شود

چهار = چار     چاه  = چا     ماست = ماس      انار = نار     دست = دس    

اوزه دراز = بد آوازه
اُوره = تاب
اَلیق = علوفه ای که برای گاو از تفاله درست می کنند
اَرقه = شیطان – بازیگوش
آلیده = چیزی به ظرف آغشته باشد
اوزه (بز اوزه ) = بزی که گوشش سفید وبدنش سیاه باشد
آشپاله = آبکش – صافی
اِسدَم = گرفتم
اَرچل = اذیت کن
اُخت نبودن = عادت نداشتن
اُسَر = آن طرف
اَو نان جوش = اشکنه – یک نوع غذا
آب پلو = پَسآب
اَوقمو = جای ایستادن آب
اُتُل = اتومبیل
آپاردی = زیرک
آرد بیز = الک
آرمه = زن بارداری که هوس کند – ویار
آزگار = یک مدت – زمانی
آسک = آسیاب
آموخته = عادت کرده
اِشکزه = هیزم
اُغُر ( بد اُغُر ) = بد اخلاق
اَلا بختکی = همین جوری
اَلُم = ارزن
اَلَم شنگه = دعوا
اَلو گرفتن = آتش گرفتن
اِلوار شدن = حالتی که نتواند از جا بلند شود
اَلَه وَ له = در هم بر هم
اُوزیده = آویخته
اَرجین = درخت اَرژن
آرخولوق = یک نوع لباس
اِشکم = شکم
اِشتو = عجله
اَلشت = عوض
اُسا = آن وقت
اوکش = خورجین لکی = همین جوری
اوشه = حیاط
اَردَم نداره = عار و تقلید نداره
آفتین = آستین
آرقید = دسته ی سه پایه ای که با آن مشک میزنند
اورسی = کفش
آلو = سیب زمینی
آریس = عروس
اور = ابر
ابر کوار = آسمان ابری ( ابر لای )
اُورد = آورد
آمدک = آمد
اَنومه = بد شکل
اِنتلای = مریض
اُوری = وارونه – برعکس
 
 

عکس خوبیار کریمی فرزند دانیال کریمی از بزرگان طایفه بادکی که در روستای کوه سبز رامجرد زندگی می کند

خدایار _ ( خوشیار _ دانیال _ علی قاسم _ خداخواست )

خوشیار - ( امراله _ اسداله _ سیف اله _ نعمت اله _ خدامراد _ روح اله _ بدیع اله )

دانیال - ( علی قربان _ عمان _ حاج حسن _ حسین _ خوبیار )

علی قاسم _ ( اکرم _ گرام _ کیومرث _ حجت اله _ افلاطون _ فرهنگ )

خداخواست ( فرزندی نداشته ) این گروه جزء طایفه بادکی هستند (ده یکی )  ده یکی : دولت قوام که در زمان قدیم از طوایف مالیات می گرفته یکی از طوایفی که آن زمان مالیات به قوام می داده طایفه بادکی بوده که این گروه ده به یک به قوام مالیات پرداخت می کرده به همین خاطر می گویند ده یکی .

امروز ضریحی از راس‌الحسین در مسجد جامع اموی دمشق وجود دارد که دوستداران امام‌حسین(ع) از نقاط مختلف جهان را به خود جلب می‌کند.

این محل در واقع همان مکانی است که سر امام‌حسین (ع) به یزید بن معاویه تحویل داده شد.

در شهر حلب نیز مسجدی است که بر روی یک تخته سنگ اثری از خون سر مبارک مشاهده می‌شود به این معنی که سربازان یزید هنگام استراحت در این محل، سر امام حسین را روی این تخته سنگ قرار دادند. از همین رو امروز این محل مسجد «النقطه» نامیده می‌شود.

این محل پیش از آغاز بحران سوریه هر روزه پذیرای تعداد زیادی از زائران بود.

 

 

با سلام خدمت تمامی عزیزان و قوم خویشان طایفه بادکی من از زمانی که این وبلاگ را نوشتم هدف و قصدم معرفی طایفه بادکی بوده و خواهد بود و انتظار دارم که با اینجانب همکاری کنید و انتقا دات سازنده و بدون قصد و غرض را ارائه بدهید و بارها از طرف عده ای نسبت به این وبلاگ انتقادات بی مورد  شده است و این انصاف نیست که این طایفه ای که هیچ کس به فکر معرفی آن در استان فارس حتی در کشور نبوده این طوری فکر کنیم . بیاییم مثل سایر طوایف دیگه این طایفه را به نسل امروز طایفه بادکی و دیگر اقوام معرفی کنیم و شجاعت و غیرت مردان این طایفه و اتحاد و همبستگی که بین این طایفه بوده را بیان کنیم . بازم عرض می کنم این وبلاگ متعلق به همه طایفه بادکی است متعلق به من نیست و اگر در این وبلاگ از بعضی ها اسم برده می شود و خاطراتی از آنها گفته میشه این مطالب را اشخاص و افراد قدیمی بیان می کنند که در نظرات بیننده این مطالب است که در وبلاگ به نمایش گذاشته میشه . و اگر مطالبی  در این وبلاگ راجع به اشخاص و بزرگان طایفه بادکی نوشته می شود با اجازه آن افراد و خانواده شان است .  امید این است که برای معرفی این طایفه با ما یعنی وبلاگ طایفه بادکی همکاری لازم را انجام دهید و عکس و خاطرات این طایفه را برای این وبلاگ بفرستید  خوشحال می شویم که با انتقادات سازنده و کار ساز ما را کمک کنید . منتظر نظرات و پیشنهادات شما عزیزان هستیم .  

در فكر هم و يار هم، غمخوار هم باشيم "فرمایشات آیه الله محمد تقی بهجت" انبياء و ائمّه ـ ((ع)) ـ نيامده‏ اند كه بگويند مردم از دنيا هيچ بهره ‏اى نداشته باشند، بلكه آمده ‏اند طريقه ‏ى دنيا دارى با سعادت و عزت و... را هم به ما نشان بدهند. انفاق، احسان، صداقت، دوستى و محبّت و در فكر هم بودن يكى از راه‏هاى سعادت دنيوى ما است.اگر در فكر هم، يار هم، غمخوار هم باشيم، در واقع در فكر خود هستيم و در نتيجه دنياى خود را هم نگهدارى كرده ‏ايم.

منبع: دانشنامه ویکی‌پدیا

پل تاریخی زمانخان نَفَر در مجاورت شهر سامان در استان چهارمحال و بختیاری واقع شده است. تفکر اولیه ساخت پل در این مکان به دوره ساسانیان برمی گردد. این پل به دستور زمان‌خان رئیس ایل نفر از ایلات ترک زبان استان فارس و از سرداران معروف شاهان صفوی که زمانی دامنه کوچ آنها تا منطقه «سامان» می‌رسید بر روی رودخانه زاینده‌رود احداث گردید. لازم به ذکر است که به دلیل اینکه عشایر ترک زبان جنوب را بیشتر به نام ایل بزرگ قشقایی می شناسند. لذا در بعضی منابع «زمان خان نفر» را به اشتباه به عنوان یکی از سران ایل قشقایی معرفی می کنند. بر اساس فرهنگ لغت دهخدا و فارسنامه ناصری «ایل نَفَر مرکب از ۱۶ طایفه می باشد.» که فارسنامه ناصری در جلد دوم در صفحه ۱۵۸۵ طوایف ایل نفر را دقیقاً به شرح زیر معرفی کرده است ۱- باده کی ۲- تاتم لو ۳- چنگری ۴- دولو خان لو ۵- «زمان خان لو»: سلسله خوانین ایل نفر از این تیره می باشند. ۶- ستارلو ۷- سنجرلو ۸- شولی ۹- طاطم ۱۰- جن ۱۱- عراقی ۱۲- قادلو ۱۳- قبادخانلو ۱۴- قره باجغلو ۱۵- قیدرلو ۱۶- لر. در ضمن فرزندان و نواده گان «زمان خان نفر» از مشاهیر استان فارس بوده اند که ریاست «ایل نفر» و « ایل بهارلو» را برعهده داشتند که شرح آنها در کتاب فارسنامه ناصری در جلد دوم در صفحه های ۱۵۸۳- ۱۵۸۴- ۱۵۸۵ بدین صورت آمده است: «حاج حسین خان نفر در زمان دولت نادرشاهی و سلطنت نواب کریم خان اعتباری تمام در مملکت فارس داشت، راتق و فاتق امور دیوانی بود و حکومت «ایل نفر» و «ایل بهارلو» در در کف کفایتش به اقتدار می گذشت و بعد از وفات او خلف صدقش محمد تقی خان نفر به جای پدر برقرار گردید و بعد از وفات او خلف صدقش: مجمع آداب و رسوم، مالک الرقاب منثور و منظوم، قدوه بزرگان و زبده خوانین زمان،صاحب کمالات، ناظم ابیات، نادره زمان: علی اکبر خان نفر شاعر«انجم» تخلص، بعد از وفات پدر به حکومت ایلات نفر و بهارلو برقرار گردید و در ایام جوانی چند سال در اصفهان توقف کرده، فنون عروض و قافیه را بیاموخت و در خدمت جناب آقای حاجی محمدحسین خان صدر، والی اصفهان، محرم راز و مخزن اسرار گردید و بعد از وفات والد خود به شیراز آمده به حکومت «ایل نفر» و «ایل بهارلو» برقرار گردید و در زمان فرمانروایی نواب اشرف والا، فریدون میرزا،فرمانروای مملکت فارس در سال ۱۲۵۳ و ۴ (۱۲۵ )و۵ (۱۲۵ ) به منصب ایشک آقاسی باشی سرافراز گردید و در سال ۱۲۶۹ وفات یافت.» لازم به ذکر است هم اکنون بازماندگان «زمان خان نفر» به نام «طایفه زمانخان لو» در شهر مرودشت در محله «نفرآباد» که نام رسمی آن نیز خیابان «ایل نفر» می باشد، زندگی می کنند.

پل «زمان خان نَفَر» یکی از بناهای با ارزش و قدیمی استان چهار محال و بختیاری است که دارای دو دهانه و ۳۰متر طول است و ارتفاع ۱۲ متر و با دو دهنه در نزدیکی شهرک سامان بر روی رودخانه زاینده رود بر روی سه پایه سنگی طبیعی بنا شده و در ۲۹ کیلومتری شمال شهرکرد قرار دارد. قرار گرفتن پل «زمان خان نفر» بر روی آبهای زاینده رود و وجود مناظر طبیعی چشمگیر اطراف در کنار اقدامات عمرانی انجام شده، این منطقه را به یکی از قطب‌های گردشگری استان چهارمحال و بختیاری تبدیل کرده است. در ادوار گذشته ایلات و عشایر «بختیاری»، «قشقایی» و «نَفَر» از روی آن آمد و شد می کردند و دو بار یکی در سال ۱۲۰۲ توسط کارگزاران حکومت صفوی و بار دوم در سال ۱۳۲۱ شمسی به وسیله حاج عبدالحسین قزوینی مالک قریه جمعالی به طور کامل تعمیر و مرمت شد. استحکام این پل با احداث دیوار سنگی در طرفین آن، دو چندان شد. منطقه پل «زمان خان نفر» دارای آب و هوای معتدل و بسیار لطیف و پاکیزه است و در روزهای تعطیل پذیرای سیل گردشگران می باشد. بیشتر ماهیان این رودخانه ماهی قزل آلای وحشی (گوشت صورتی ) می باشد و جریان آب رودخانه بسیار تند است. اطراف پل «زمان خان نفر» مملو از باغ های فراوان با درختان گوناگون میوه می باشد که مناظر بدیع و شگفت­انگیزی را بوجود می آورند. درختان هلو، بادام و گردو در این منطقه بسیار خوب به بار می نشیند

هدفم از ایجاد چنین وبلاگی پرداختن به سبک زندگی ، گفتمانهای حاکم در دوره های مختلف تاریخی ، ایین ها و اداب و رسوم ، ادبیات ، اشعار و ورزشهای سنتی و مواردی از این دست در خصوص فرهنگ و فضای عمومی سرزمین آباء و اجداد طایفه بادکی  خواهد بود که هر از گاهی بدانها خواهیم پرداخت . با ارائه نظرات خویش یاریگر ما باشید .
همچنین دوستانی که مایل به لینک سایتشان در این وبلاگ هستند، در نظر داشته باشند که تنها سایت هایی که به لحاظ محتوی و مضمون با این نوشته ها سنخیتی داشته باشد در پیوندهای وبلاگ قرار خواهد گرفت.
این وبلاگ متعلق به همه است اینجانب تا این اندازه که از عهده ام بر آمده این وبلاگ را راه اندازی کردم و تمام مواردی که نوشته شده از کتب های معتبر و افراد قدیمی طایفه بادکی ذکر شده است و در این وبلاگ بیان شده است ودر آینده نزدیک شجره نامه تمامی افراد طایفه بادکی که گرد آوری شده است در این وبلاگ به ثبت خواهد رسید و از تمامی صاحب نظران و دوستان گرامی و اساتید این خواهش را داریم که در گرد آوری و حقایق تاریخی این طایفه بزرگ و سرشناس در استان فارس که مظلوم واقع شده است ما را کمک و یاری فرمایند که بتوانیم این قوم و این طایفه را بیشتر به نسل جدید و جامعه بشری معرفی نماییم . منتظر قدوم شما عزیزان هستیم . یا علی مدد .
با سپاس

شیر هم دونی بدین شکل بود که چند خانواده باهم جمع می شدند و شیرهای گوسفند ها را می دو شیدند هفته یک بار خونه ی یک نفر شیر ها را داخل دیگ بزرگ جمع می کردند و در همان محل روی دیوار کیش می کشیدن یک ضربدر روی دیوار خشتی به عنوان شمارش می کشیدن تا یک هفته این شیر خونه ی یک نفر بود . واگر کسی از این خانواده ها به ماست ،کره ،دوغ،کشک احتیاج داشت از آن خانواده ای که شیر خونه اش بود می گرفتند .هفته بعد خونه ی خانواده دیگری بود همین طور این رسم و رسوم شیر هم دونی خونه به خونه می چر خید .

بدون واسطه جریان را از پدرم و حاج اکرم امیری شنیدم که آنها نیز شروع ماجرا را به نقل از عزیز بگ بیان می کردند.احمدبیگ (پدر حاج نبی اله ستوده و نعمت اله ستوده) خودش را هراسان به منزل پدرم (شیرمحمد)که در بالای سیلوهای مجتمع گوشت فعلی بوده میرساند.در مسیر بهرام آقایی(پدر علی آقا )نیز با آنها همراه می شود و در جمع به یازده سوار میرسند اما فقط سه نفر تفنگچی دور برد بوده اند وبقیه دم پر داشته اند.قاصدی را نیز به سمت پدر یداله بیگ کشاورز یا خودش میفرستند.هنوز به راه معدلی فعلی نرسیده بودند که صدای تیراندزیهای زیادی شنیده می شود.وسپس قطع میشود.با نظر پدرم کسانی که دم پر داشته شروع به خالی کردن تیرشان برای ترساندن دشمن میکنند از سمت باغ فعلی سرهنگ صدای تیری شنیده می شود برای آنکه محاصره نشوند

بازهم با نظر پدرم دو گروه میشوند و عده ای با یک تفنگ دور زن به سمت باغ سرهنگ و دامنه کوه حرکت میکنندو پدرم و احمد بیگ بسمت رودخانه میروند و در هردو گروه به تیراندازی با دم پر بدون گلوله ادامه میدهند.دزدان با شرایط پیش آمده فرار می کنند.هرچند رد دزدان را تا کوههای گرم آباد فعلی نیز دنبال میکنند اما نتییجه ای نمی گیرند.مدتی طول میکشد تا پدرم و احمد بیگ، عزیزبیگ ومحمد میرزا را در وضعیت بسیار بدی می بنند.محمد میرزاکه تیر به شکمش خورده بوده و بعلت خونریزی زیاد فوت شده بوده . و ازعزیز بیگ نیز خون زیادی رفته بوده که بعداٌخوب میشود اما دستش پس از آن دچار مشکل جدی میشود . هر دو را میآورند .مرحوم عزیز بیگ تا وقتی زنده بوده از پدرم در عین جوانی در آن موقع با عنوان شیر مرد یاد میکرده.هرچند در زمان زنده بودن عزیزبیگ نیز بسیاری از بادکیها از پدرم حرف شنوی داشتند اما احترام پدرم به وی مانع از دو دستگی در طایفه بادکی شده است . و بعد از فوت عزیز بیگ تقریباٌ همه کاره آبگرم و رهبری مرکزی طایفه بادکی ،با پدرم (شیرمحمد)بوده { پدرم هفت خاله اش همسر مردان بزرگ و با نفوذ منطقه بوده اند وبا شجاعت ومحبوبیتی که داشته درهمان جوانی بسیار طرفدار داشته است.وحتی در طایفه قره قلاق نیز محبوبیتش خاص بوده.}    

باتشکر از آقای ع قلی پور که این خاطرات را برای ما فرستادند .

مهمترین کارهای عملی مردم شناسی در آبگرم توسط "هنری فیلد"، "مردم شناس شهیر امریکایی"  که در سال 1934میلادی(1313 ه ش)بعنوان "سرپرست هیئت اکتشافی مردم شناسی موزه فیلد امریکا" به ایران آمده انجام شده است،متاسفانه به علت شیوع بیماریهای واگیر در منطقه و مسدود کردن اکثر غارها به علت مرگ دسته جمعی دامهایی که شب در غارها(بعنوان آغل)بسر برده بودند.وی وتیم همراهش موفق به تحقیق جامع بر روی این غارها نمی شود.اما در گزارشاتی که ثبت کرده و امیدواریم بزودی صفحات انگلیسی و ترجمه نشده آن بدستمان برسد و در وب قرار گیرد.آبگرم را یکی از قدیمیترین سکونت گاه های قوم پارس معرفی نموده است.وهیچ وجه اشتراکی بین بادکی ها و  ایلات خمسه نمی بیند.و با تاکید بر استخوان بندی آنها و گویششان و رفتارشان آنها را به مردان زاگرس مرکزی نزدیکتر میبیند.به همین خاطر آنها را از اقوام اولیه ایران می شمارد.و به ارتباط نزدیک آنها با قشقایی ها اشاره دارد که در سایر ایلات خمسه مشاهده نمی شود. 

 نظریه "فدریک بارث"نیز تاکید دارد  "بادکی ها به لهجه فارسیی سخن می گویند که  در سایر ایلات خمسه مشاهده نمی شود و زبان دوم آنها به ترکی قشقایی نزدیک است و با ترکی باصری ها و سایر ایلات خمسه تفاوت دارد " 

در تحقیقات بارث نیز چنین به نظر میرسد که خاندان قوام (رهبران ایل خمسه) با اهداف سیاسی با نفوذ و ارعاب در طایفه بادکی،آنها را متقاعد میکنند در قالب ایل نفر قرار گیرند و یک اتحادیه ساخته می شود و سرکردگی آن به یک "اعیان زاده شهری" که "به ندرت در ایل ظاهر می شود" واگذار می گردد.وی نیز تلاش می کند تا جایگاه خود را در ایل مستحکم نماید ، نتیجه اینکه،"قوامی ها" برای تسلط بر "ایلات خمسه" و مقابله با قشقایی ها سعی داشتند علاوه برآنکه مانع اتحاد،بادکی ها و قشقایها شوند،به گونه ای با قرار دادن آنها در ایل نفر تسلت کاملی نیز بر آنها داشته باشند،همچنین با مهاجرتهای اجباری در"طایفه بادکی" توازن جمعیتی را نیز به نفع "گماشتگان" و "نیروهای بومی هوادار" خود تغییر می دهند{مهاجرت بسیاری از بادکی ها به بختیاری و حتی ایلات قشقایی در این زمان رخ میدهد}.

با تشکر از تحقیقات دکتر ک.قلی پور و ارسال این پست پرمحتوا

واقعه کشته شدن میرزا محمد(پدر حاج علی محمد قربانی)

یوسف علی میرزایی چنین نقل می کند:

 حدود 9سالم بود و در حوالی پل کانال(مجاور ساختمان تعمیرگاه سابق شهرک طالقانی) و حوالی منزل(چادر) عزیزبیگ مشغول چرای گوسفندان بودم، که عزیز بیگ که دیگر سنی از اوگذشته بود(ولی همچنان قبراق) چشمش به من افتاد و پرسید بچه جان :بچه کی هستی؟گفتم: پسر جوزعلی و برادر زاده طاهرمیرزا قراقولاغ .پرسید تو پسر [مرحومه] سلطنت هستی ،گفتم بله.عزیز بیگ پشت دست خود زد و گفت خدارحمتش کنه[البته قدیمی ترها بهترمی دانند - مرحومه سلطنت( وفات در سال1325 ه ش، دختر ملا پیرمراد و خواهر کاکاجان و رضاخان اسدی) به لحاظ مدیریت وسالاری ، سرآمد زنان وبیشتر مردان عصر خود بود که در آینده از ایشان هم خواهیم گفت].عزیز بیگ سپس گفت بچه جان بیا واقعه ای را برایت تعریف کنم ، برای آینده خوب است.

و عزیز بیگ نگاهی به دور دست انداخت و چنین ادامه داد :

منزلمان گزستان بزرگ  بود[گزستان بزرگ به اراضی حدفاصل اسفدران ،کوه سبز،فخرآباد و پل نو گفته می شد که در آن زمان همچنان که از نامش پیداست پوشیده ازانبوه درختان گز بوده]. بعد از ظهر یکی از روزهای بهاری که در منزل مشغول استراحت بودیم سر و صدایی بلند شد . گفتند 9 سوار راهزن ازطایفه "دوقوزلو"قشقایی رمه اسب بادکی وقراقولاغ(حدود15 راس اسب) را به سرقت برده و به سمت پل رودخانه می برند. بلا فاصله من [عزیز بیگ] و میرزا محمد که بزرگ طایفه بود تفنگ برداشته ،سوار اسب شدیم ، به سرعت از حاشیه رودخانه به سمت پل رودخانه تاختیم وبه خاطر اینکه رمه اسبها به کندی حرکت می کردند ،راهزنان  را دور زدیم و زودتر آنها در محل "یخچال" [یخچال به له(زمین پست) واقع در حدفاصل اراضی پل نو و چمنی گفته می شد (حدود500متر دورتر از تلمبه عبداللهی )] راه را برآنها بستیم .پشت کانال (جوی) اسفدران سنگر گرفته و با سارقان درگیرشدیم. عزیز بیگ نفس عمیقی کشید و ادامه داد ؛ ما پشت جوی اسفدران وپشت به رودخانه سنگر گرفته بودیم و میرزا محمد به فاصله کمی سمت چپ من بود .بعد از مدتی درگیری و تیر اندازی متقابل ، اسبها آزاد شدند. بعد از آزاد شدن اسبها  به میرزا محمد گفتم که اینها شکست خورده اند ونتوانسته اند اسبها ببرند و عصبانی هستند، از جایت تکان نخور تا ببینیم چه می شود. اگر جابجا شویم مورد هدف قرار میگیریم.در همین حین میرزا محمد برای اینکه ببیند اوضاع چگونه است نیم خیز شد وسروسینه اش از جاییکه سنگر گرفته بودیم بالاتر آمد. ناگهان صدای ناله بلند شد.بله میرزا محمد هدف تیر مستقیم راهزنان قرار گرفته بود.من به سرعت به طرف او حرکت کردم تا ببینم چه اتفاقی افتاده است. هنگام حرکت زیر پایم خالی شد و تعادلم را ازدست دادم و دستم از خاکریز بالا آمد که تیری هم به مچ دست چپ من خورد .خوشبختانه تیر به استخوان برخورد نکرد.به هر ترتیبی بود خودم را به بالای سر میرزا محمد رساندم.متاسفانه تیر مستقیما به سینه ایشان اصابت کرده و کشته شده بود. مچ دستم که تیر خورده بود با دستمالی که همراه داشتم بستم ، دوباره دست به تفنگ شده به تیر اندازی ادامه دادم . اگر یک گلوله من شلیک می کردم چندین گلوله به طرف من شلیک می شد وهر طور بود مانع بردن اسبها شدیم..در همین هنگام سوارانی از بادکی و قراقولاغ از دور نمایان شدند که به محض اطلاع به کمک ما آمده بودند.راهزنان که از دور متوجه سواران مسلح شده بودند فرار را بر قرار ترجیح داده ، متواری و اسبها آزاد شدند.درنهایت جنازه میرزا محمد را روی اسبش گذاشتیم و بازگشتیم.

و امروز شاید همان آینده ای باشد که عزیزبیگ گفته بود تا بدانیم گذشته گان که بودند وچه کردند واین چنین برگ زرین دیگری از دلیرمردی و شجاعت نیاکان سرزمینمان ورق خورد(روحشان شاد)

     منبع و ماخذ : وبلاگ پل نو رامجرد                                                               جهان بین میرزایی 20/12/1390

برطبق تقسیمات رسمی که عربها با آن مواجه شدند وآن را بعد رعایت کردن فارس به پنج ولایت تقسیم می شده : اصطخر،شاپور،اردشیرخُره ،ذارابگرد(داراب)،و ارجان

ابن خردادبه ، قدامه و اصطخری همه دراین باره اتفاق نظر دارند  اظهارات سوای فسا و شیراز بوده است . ابن رسته هفت ولایت را می شمارد .ولایت و سه ناحیه یاد میکند و شیراز را ششمین ولایت می شمارد سه ناحیه عبارتند از رودان ،نیریز،خسو،مع هذا محتمل نیست که این اطلاعات متناقض در اثر تغییراتی باشد که طرز اداره وجود دانسته است . خود مقدسی تصدیق دارد که حتی در زمان او شیراز در فهرستهای رسمی ، حوزه اداری خاصی نبوده و ازاین هم پا فراتر می گذارد و می گوید که شیراز از توابع اصطخر بوده است تقسیم این ناحیه را به پنج ولایت می داند: ولایت اصطخر ،ولایت شاپور ،ولایت اردشیر خُره،ولایت دارابگرد ،ولایت ارجان .

1- ناحیه رامجرد جزءولایت اصطخر ازنظر تقسیم بندی قرار دارد . در تاریخ تصرف این سرزمین به دست مسلمانان این نقطه ( رامجرد) دارای اهمیت خاصی بوده است . در اینجا بود که طلایه سپاه مسلمانان در حمله به اصطخر با دشمن که ازآنجابه استقبال شان آمده بود مصادف شد فرمانده طلایه سپاه کشته شد و این بر خورد چنانکه به نظر می آید نزدیک بود به زیان مسلمانان پایان یافت. در این هنگام قسمت اصلی سپاه به قیادت ابن عامر در رسید و دشمن را وادار به فرار و بازگشت به اصطخر کرد .

در ناحیه رامجرد قلعه سعید آباد قرار داشت اصطخری در باره آن می گوید :بر فراز کوهی با شیب تند قرار دارد . راه وصل به آن به یک فرسخ بالغ می شود . در دوره قبل از اسلام به قلعه اسفند باد شهرت داشت . در روزگار اسلام در زمان خلافت علی ابن ابی طالب زیاد در اینجا مستقر شدند و ازآن هنگام قلعه به نام او نامیده شد . در حدود اواخر دوره حکومت بنی امیه منصور ابن جعفر ،والی فارس در این دیار سنگر گرفت . حال دیگر قلعه بنام او نامیده شد . وبه قلعه منصور شهرت یافت . از آن پس مدتی متروک ماند . آنگاه محمدبن واصل الحنظلی حاکم فارس به مرمت آن همت گماشت وبه همین دلیل نام وی بر آن ماند . بعد وقتی یعقوب لیث او را به اسارت گرفت ،هنگامی توانست قلعه را وادار به تسلیم کند که محمد بن واصل به امر فرمان داد. یعقوب امر کرد قلعه را ویران کنند ،اما چون بدان احتیاج داشت بار دیگر آن را ساخت و زندان کسانی قرار داد که منفور وی بودند ولی به هر تقدیر به قتلشان راضی نبود .

منبع و ماخذ : جغرافیای تاریخی فارس -  تالیف : پاول شواتس    مترجم : کیکاوس جهانداری